Jak długo goją się kontuzje? Część 4 - Urazy barku

medyczny-24 Powrót do Zdrowia Jak długo goją się kontuzje? Część 4 - Urazy barku

Ból barku – czas regeneracji, czynniki wpływające na leczenie i przypadek zamrożonego barku

Ból barku jest bardzo powszechną dolegliwością – szacuje się, że nawet 70% osób doświadczy go przynajmniej raz w życiu. W tym artykule omawiamy typowe ramy czasowe regeneracji po ostrym epizodzie bólu, czynniki wydłużające ten proces oraz szczególny przypadek – zamrożony bark.


Dlaczego bark boli – i dlaczego diagnoza bywa trudna?

Przyczyny bólu barku często są trudne do jednoznacznego zidentyfikowania. Objawy bywają niespecyficzne, a różne problemy mogą wywoływać bardzo podobne wzorce bólowe.

Jednym z najczęstszych obszarów dyskomfortu jest przestrzeń podbarkowa – miejsce pod czubkiem łopatki, gdzie znajduje się:

  • ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego (stożek rotatorów),

  • ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia (bicepsa),

  • kaletka podbarkowa – struktura wypełniona płynem zmniejszająca tarcie.


Typowy przebieg i czas leczenia ostrego bólu barku

Ból w okolicy barku, który promieniuje w dół ramienia w tzw. obszar „znaczka pocztowego”, najczęściej związany jest z podrażnieniem struktur w przestrzeni podbarkowej.

Typowy czas regeneracji wynosi około 12 tygodni, o ile stosuje się odpowiednią strategię leczenia.

Skuteczna strategia rehabilitacji powinna obejmować:

  • stopniowe obciążanie tkanek w celu odbudowy siły i koordynacji mięśniowej,

  • unikanie zarówno przeciążenia, jak i długotrwałego odciążenia barku,

  • dostosowanie intensywności ćwiczeń do aktualnej tolerancji tkankowej.


Kiedy leczenie trwa dłużej?

W niektórych przypadkach objawy utrzymują się dłużej lub powracają okresowo. W takich sytuacjach okres rekonwalescencji może wydłużyć się do 24 tygodni, zwłaszcza gdy:

  • ból barku ma charakter nawrotowy i zmienny,

  • współistnieje z bólem szyi lub wcześniejszymi urazami w odcinku szyjnym.

Jeśli ból trwa ponad rok, a badania obrazowe (RTG lub rezonans magnetyczny) wskazują na zmiany zwyrodnieniowe, proces powrotu do pełnej sprawności może trwać nawet do 6 miesięcy lub dłużej.


Dlaczego bark goi się wolniej niż inne stawy?

Staw ramienny to złożony układ czterech stawów, których ruch wymaga skoordynowanej pracy wielu mięśni obręczy barkowej oraz szyi. W przypadku zaburzenia tej równowagi może dochodzić do przeciążenia niektórych struktur.

Celem fizjoterapii jest przywrócenie tej równowagi. Może to wymagać:

  • redukcji obciążenia niektórych tkanek,

  • aktywacji konkretnych grup mięśniowych,

  • skupienia się na pracy rotatorów lub mięśni stabilizujących łopatkę – w zależności od indywidualnych potrzeb.


Zamrożony bark – inna jednostka chorobowa, inne podejście

Zamrożony bark (adhezyjne zapalenie torebki stawowej) różni się od typowych dolegliwości barku. Początkowo może przypominać inne problemy, jednak z czasem pojawia się stopniowa i wyraźna sztywność, szczególnie w rotacji.

Typowe objawy:

  • utrudnione sięganie za plecy (np. przy zapinaniu stanika czy czesaniu włosów),

  • ograniczenie ruchu, niezależnie od poziomu bólu.

Proces zdrowienia trwa zazwyczaj około 18 miesięcy i przebiega w trzech fazach:

  1. Faza „zamrażania” – ból i narastająca sztywność.

  2. Faza „zamrożenia” – ból ustępuje, ale sztywność osiąga szczyt.

  3. Faza „rozmrażania” – stopniowy powrót zakresu ruchu.


Jak postępować przy zamrożonym barku?

W leczeniu zamrożonego barku nie zaleca się intensywnego rozciągania ani forsownych mobilizacji. Główne cele terapii to:

  • utrzymanie jak największej siły mięśniowej w dostępnych zakresach ruchu,

  • unikanie całkowitej rezygnacji z aktywności, co mogłoby wydłużyć czas regeneracji i osłabić mięśnie,

  • dopasowanie ćwiczeń do aktualnych możliwości, bez nasilania objawów.


Podsumowanie

Ból barku może mieć różne podłoże i wymaga indywidualnego podejścia do leczenia. Czas regeneracji waha się od kilku tygodni do kilku miesięcy, a w przypadku zamrożonego barku – nawet do półtora roku. Kluczowe elementy skutecznej terapii to:

  • dopasowany program ćwiczeń,

  • odpowiednie tempo obciążania tkanek,

  • realistyczne oczekiwania i cierpliwość.